باسمه تعالی

1. در نذر باید صیغه خوانده شود و لازم نیست آن را به عربی بخوانند؛ پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود، «برای خدا بر من است» که ده تومان به فقیر بدهم، نذر او صحیح است.
2. نذر آن است که انسان بر خود واجب کند که کار خیری را برای خدا بجا آورد، یا کاری را که نکردن آن بهتر است، برای خدا ترک کند.
پس  اگر نذر کند که کار مباحی را انجام دهد، یا ترک کند، چنانچه بجا آوردن آن و ترکش شرعاً از هر جهت مساوی باشد، نذر او صحیح نیست.
اما اگر انجام آن فعل مباح از جهتی شرعاً بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر کند، مثلًا نذر کند غذایی را بخورد که برای عبادت قُوَّت بگیرد، نذر او صحیح می‌باشد.
3. اگر فرد چند نذر داشته باشد که متعلق به یک روز است، چنانچه انجام تمام آنها در یک روز ممکن باشد مانعی ندارد.