باسمه تعالی

1. کسی که قضای روزه رمضان به او واجب می‌شود، چنانچه آن قضا را تا رمضان سال بعد نگیرد باید کفاره تأخیر بپردازد؛ فرقی نمی‌کند که نگرفتن روزه قضا عمدی بوده است یا به خاطر جهل به حکم یا حتی ناتوانی.
البته اگر می‌توانسته و می‌دانسته باید روزه بگیرد، اما عمدا کوتاهی کرده، گناه نیز کرده است.
2. کفاره تأخیر با حلول ماه رمضان سال بعد واجب می‌شود؛ اما پرداخت یا عدم پرداخت آن تأثیری بر صحت روزه رمضان ندارد.
3. لازم نیست فرد کفاره را فوراً بدهد؛ ولی نباید آن را به قدری به تأخیر بیندازد که بگویند در انجام دستور الهی، کوتاهی و مسامحه کرده است.
4. دادن پول به جای گندم جایز است؛ البته در صورتی که فقیر این پول را صرف خرید گندم کند و دادن کفاره چند روز یا حتی یک ماه به یک فقیر واحد مانعی ندارد.
5. میزان کفاره یک مد طعام معادل 875 گرم است.
6. اگر پرداخت کفاره برای شخص حرجی یا ضرری باشد، یعنی سختی داشته باشد که از نظر عقلا عادتاً قابل تحمل نیست و یا ضرر قابل توجهی از نظر عقلا داشته باشد، از شخص وی ساقط خواهد شد؛ هرچند زمانی که حرج یا ضرر منتفی شود، باید کفاره را بپردازد.