باسمه تعالی

1. شخصی که هشیار است اما توان حرکت و تکلم ندارد، می‌تواند نماز را با اشاره چشم و به ذهن آوردن اذکار بخواند و این عمل به عنوان نماز واجب کفایت می‌کند.
2. در صورتی قضای نمازهای میت زن واجب است که خود او آن را از یک سوم مالش وصیت کرده باشد.
3. چنانچه در وصیت تنها نمازهای قضا خواسته شده است، اگر می‌دانید یا احتمال می‌دهید که فرد در دوران ناتوانی نمازهایش را به روشی که گفته شد خوانده است، قضای آنها لازم نیست.
4. اگر می‌دانید که فرد در ناتوانی، تمام یا بخشی از نمازهایش را نخوانده است (مثلا می‌توانسته درخواست کمک برای طهارت یا قبله کند اما نکرده است یا مطمئن هستید که او نیز از حکم وجوب و کیفیت نمازش در آن حالت باخبر نبوده است) قضای آنها مطابق با وصیت مفروض، لازم می‌شود.

توضیح المسائل معظم له،   مسأله 2762. کسی که نشانه‌های مرگ را در خود می‌بیند، اگر نماز و روزه قضا دارد، باید وصیت کند که برای او نایب بگیرند، مگر این که مطمئن باشد کسی نماز و روزه او را بدون وصیت بجا می‌آورد، و اگر برای نایب گرفتن باید از مال میت صرف کرد، به مقدار ثلث مال از مال میت برمی‌دارند و برای برداشتن مقدار بیشتر از مال میت باید ورثه اجازه دهند، و اگر مالی هم نداشته باشد باید به بهترین راه ممکن کاری کند که نماز و روزه او بجا آورده شود مثلًا اگر احتمال دهد کسی بدون آن که چیزی بگیرد آنها را انجام دهد، وصیت می‌کند تا نماز و روزه وی بجا آورده شود، و اگر قضای نماز و روزه او به تفصیلی که در باب نماز قضا [از مسأله 1380 تا 1399] گفته شد بر پسر بزرگترش واجب باشد، باید به او اطّلاع دهد یا وصیت کند که برای او بجا آورد یا به طریق دیگر، کاری کند که نماز و روزه او انجام گیرد.