باسمه تعالی سلام علیکم اینطور میدانیم که صاحب حق که فوت کرده باید حق او را (مثلاً پول - صد دولار- که از وی دزدی شده بود)  به وارثان او داد (بین آنها طبق فقه تقسیم کرد) یا از آنها حلالیت گرفت. سوال این است که آیا اگر از وارثان حلالیت گرفته شود ولی مثل مسأله فوق گفته نشود مثلاً گفته که فلانی از پدرتان پول دزدی کرده، پدرتان مرحوم شده، الان از شما که خانواده اش هستید خواهش می کنم که حلال کنید. آنها هم حلال کردند. به آنها گفته نشد که الان آن پول باید به شما داده شود (میان شما تقسیم شود)، آنها هم این را نمی دانند که همان پول باید به ما داده بشود. یعنی اگر آنها اینطور بفهمند که ما عمل بد (دزدی) فلانی را می بخشیم. ۱. آیا اینطور بخشیدن حق را از دزد (که توبه کرده) ساقط می کند یا باید مسأله را با توضیح به آنها بگوید ؟ ۲. ورثه پنج نفر است. یک زن (همسر صاحب حق، شاید ۶۰ یا ۶۵ سال دارد) و چهار فرزند. سارق در گوشی با زن صحبت کرد به او توضیح داد که الان باید یا پول به ورثه داده بشود یا آنها حلال کنند. شما (زن) از حقتان بگذارید. او هم حلال کرد. سارق از زن خواست که از فرزندانش هم حلالیت بگیرد. او راضی شد و حلالیت هم خواست. یکی دو یا سه روز بعد گفت که «از همه‌ی چهار فرزند حلالیت خواستم حلال کردند. » ولی اینجا شکی (شاید قوی) هست که ورثه ها ندانند که در حقیقت، طلب خود را می بخشند. شاید زن مسأله را دقیقاً به آنها نفهماند. آیا در این حال هم سارق هنوز ضامن است؟ باید از زن تفصلات را بپرسد ؟