باسمه تعالی
در مورد مثال مذکور در سؤال این کار جایز نیست، ولی اگر نماز ظهر و عصر یا مغرب و عشای یک روز قضا شده است و در حال نماز عصر به یاد آورد که نماز ظهر را قضا نکرده، یا در حال نماز عشا به یاد آورد که نماز مغرب را قضا نکرده، باید در مثال اول از نماز عصر به نماز ظهر و در مثال دوم از نماز عشا به نماز مغرب عدول کند. 

 مسائل مرتبط در رساله معظم‌له:

 مسأله 1385. قضای نمازهای یومیه که ادای آنها باید به‌ترتیب خوانده شود، مثل ظهر و عصر از یک روز، یا مغرب و عشاء از یک شب باید قضای آنها را نیز به‌ترتیب بخواند؛ مثلًا اگر از کسی نماز ظهر و عصر یک روز فوت شود باید اول قضای ظهر را بخواند و بعد از آن عصر را، ولی اگر کسی مثلًا یک روز نماز ظهر و روز بعد نماز عصر را نخوانده، می‌تواند اوّل نماز عصر و بعد از آن نماز ظهر را قضا کند و ترتیب در بین آنها لازم نیست هرچند سزاوار است تا ممکن است رعایت ترتیب را بکند.
مسأله 1386. اگر بخواهد قضای چند نماز غیریومیه، مانند نماز آیات، را بخواند، یا مثلًا بخواهد قضای یک نماز یومیه و چند نماز غیریومیه را بخواند، لازم نیست آنها را به‌ترتیب به جا آورد.
مسأله 1387. در مسأله 1385 گذشت که در قضای نمازها ترتیب لازم نیست، خصوصاً در صورتی که ترتیب فوت را فراموش کرده باشد، مگر در جایی که در ادای آنها ترتیب واجب باشد، ولی اگر بخواهد احتیاط کند و مراعات ترتیب کند، خوب است و اگر بخواهد طوری آنها را بخواند که یقین کند به ترتیبی که قضا شده به جا آورده است، اگر قضای یک نماز ظهر و یک نماز مغرب بر او واجب است و نمی‌داند کدام اوّل قضا شده، احتیاطاً باید اوّل یک نماز مغرب و بعد از آن یک نماز ظهر و دوباره نماز مغرب را بخواند، یا اوّل یک نماز ظهر و بعد از آن یک نماز مغرب و دوباره نماز ظهر را بخواند، تا یقین کند هر کدام را که اوّل قضا شده اوّل خوانده است.
مسأله 1388. اگر کسی که نمازهایی از او قضا شده، می‌داند کدام یک جلوتر قضا شده، بهتر آن است که به‌ترتیب قضا کند، هرچند رعایت ترتیب واجب نیست.
مسأله 1389. اگر برای میتی می‌خواهند نماز قضا بدهند و می‌دانند آن میت ترتیب قضاشدن را می‌دانسته، باز لازم نیست طوری قضا را به جا بیاورند که ترتیب حاصل شود؛ مگر در آن چه در ادای آن ترتیب لازم است، مثل ظهر و عصر یک روز.