حضرت آیت‌الله هاد ی تهرانی، سلام علیکم! مادری، صاحب یک واحد آپارتمان مسکن مهر بوده. چهار پسر داشته. پسر آخرش که سی ساله بوده و چون مجرد بوده، در منزل مادر سکونت داشته. مادر در زمان حیات شفاها به فرزندان دیگر میگوید: این واحد را به پسر آخرم بخشیدم. اما علی‌رغم این جمله ی شفاهی مادر، آن خانه، همچنان تحت استیلای مادر و تحت تصرف و ید مالکانه مادر بوده است. طوری که پسر آخر، عملا حق تصرف یا فروش خانه را به هیچ وجه نداشته. در واقع مادر، تا زمان حیات عملا رفع ید نکرده بوده و می‌توانسته خانه را بفروشد یا هر تصرفی انجام دهد. آیا به صرف سکونت این فرزند با مادر، " قبض" در هبه محقق شده؟ یا چون ماهیت قبض، با استیلا و ید مالکانه محقق میشود، پس عملا قبضی حاصل نشده و هبه باطل است؟