به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، استاد تفسیر حوزه علمیه، ۱۷ فروردین‌ماه، در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود به سوره طارق پرداخت و گفت: در آیه اول خداوند به آسمان و طارق قسم یاد کرده و در آیه سوم مراد از طارق را نجم‌الثاقب یا ستاره‌ای که گویی در شب آسمان را سوراخ می‌کند و می‌درخشد معنا کرده است. علامه طباطبایی(ره) فرموده است، طارق ستاره‎‎‌ای است که گویی در شب آسمان را سوراخ کرده و از این جهت به آن ثاقب گفته می‌شود.

وی افزود: شیخ طوسی در تبیان فرموده که مقصود همان ستاره است؛ زیرا همانند این است که سوراخی ایجاد کرده است. شیخ طوسی از یکی از مفسران اهل تسنن نقل کرده ستاره زحل است که خیلی پرنور است، ولی از ظاهر آیه برمی‌آید که خداوند یا به مطلق ستاره اشاره دارد و در این صورت، الف و لام النجم جنس است، ولی ممکن است مقصود از نجم ثاقب همین شهاب سنگ‌ها باشد که وقتی از جو خارج می‌شوند، گویی آسمان را سوراخ کرده و از دید ما پنهان می‌شوند.

استاد تفسیر حوزه علمیه اظهار کرد: جواب این قسم آیه چهارم «إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ» است؛ یعنی هیچ نفس و وجود و خودی نیست مگر اینکه حافظی دارد. این آیه مهم‌ترین آیه این سوره مبارکه است. آیه می‌تواند عام و مطلق باشد؛ یعنی به همه نفوس اعم از نباتات و حیوانی و انسانی اشاره دارد، ولی به قرینه آیه پنجم «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ» می‌تواند منحصر به نفوس انسانی باشد.  

وی با بیان اینکه این مراقبت از نفس مراتب دارد و به لیاقت افراد بستگی دارد، تصریح کرد: گاهی یک نفس، وجود پیامبر(ص) است که «من لدن کان فطیما کان له ملک یحافظه»؛ یعنی وقتی از شیر گرفته شد، فرشته‌ای نگاهبان او بود به خاطر لیاقت و بزرگواری وجود ایشان و گاهی نفوس دیگر. بنابراین میزان لیاقت افراد است.

آیت‌الله هادوی تهرانی اظهار کرد: معنای این موضوع این نیست که این محافظ طوری است که مانع گناه انسان می‌شود و او را مجبور می‌کند یا از هر خطری او را مصون می‌دارد، ولی بسیاری از لغزش‌ها و خطراتی که متوجه انسان است، توسط همین محافظ دفع می‌شود؛ گو اینکه در دعای کمیل آمده است: «وَ کَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ»؛ و چه بسیار بلاهای سختی که از من دور کردی. «وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ»؛ و چه بسیار لغزش ها که از آن نگاهم داشتی. ‏«وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ»؛ و چه بسیار ناگواری ها که از من دفع کردی.

استاد حوزه علمیه گفت: اینکه انسانی خودش به دست خودش، خود را گرفتار تباهی و سقوط می‌کند که مشکل از او هست وگرنه خداوند غیر از اینکه به ما فطرت و عقل داده تا گرایش به معنویات و خیرات داشته باشیم و غیر از اینکه انبیاء(ع) و ائمه(ع) برای تبیین حق مبعوث هستند؛ یک محافظی هم برای انسان قرار داده است و از لحظه‌ای که نطفه شکل می‌گیرد مراقب انسان هستند.

آیت‌الله هادوی تهرانی اضافه کرد: زمینه شکل گرفتن یک نطفه به لحاظ ریاضی بسیار اندک است؛ زیرا لقاح تخمک و اسپرم فرصت بسیار اندکی برای تلقیح دارند، ولی در عین حال در بسیاری از موارد این کار انجام و می‌بینیم که عمدتاً فرزنددار می‌شوند، همچنین احتمال ناقص‌الخلقه بودن آن قدر زیاد است که تولد انسان سالم از نظر احتمال کم است؛ در حالی که در آفرینش این موضوع برعکس است و این همان محافظت الهی است.

استاد حوزه علمیه گفت: لحظه به دنیا آمدن بچه فوق‌العاده شگفت‌آور و پیچیده است؛ زیرا بچه در رحم اکسیژن را از طریق ناف دریافت می‌کند، ولی به محض تولد باید ریه او فعال شود تا تنفس کند که خود این مسئله از لحاظ پزشکی اتفاق خیلی بزرگی است، ولی چون معجزه‌ای است که دائم رخ می‌دهد به آن بی‌توجه هستیم. 

مراقبت روحی و جسمی از انسان
وی افزود: اگر گام به گام زندگی خود را نگاه کنیم، می‌بینیم لحظه به لحظه از ما مراقبت شده است؛ زیرا در همین لحظه هزاران احتمال خطر از حوادث طبیعی و بیماری گرفته تا مخاطرات دیگر وجود دارد، ولی خداوند از انسان مراقبت می‌کند تا جایی که اجل فرارسد.

آیت‌الله هادوی تهرانی تصریح کرد: از طرفی به لحاظ روحی و معنوی هم به ما فرصت می‌دهند تا راه را پیدا کنیم، ولی اغلب از فرصتی که داریم به بهترین وجه بهره نمی‌بریم؛ لذا خداوند در آیات بعد به این مسئله اشاره دارد که ای انسان در آفرینش خود از یک نطفه پست و ناچیز تدبر کن، ولی به تعبیر سوره مبارکه عصر همه ما در خسران هستیم و فرصت‌ها را از دست می‌دهیم مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح دارند و تواصی به حق و صبر می‌کنند.