به گزارش ایکنا، آیتالله مهدی هادوی تهرانی، ۱۰ دیماه در ادامه مباحث تفسیری سوره مبارکه فرقان، گفت: در این سوره، خداوند به حوادث طبیعی اطراف ما اشاره کرد؛ در آیه ۴۵ «أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا» به سایه و خورشید و در آیات بعد هم به خواب و باد و ... و در آیه ۵۳ «وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا» هم به پدیده عجیب مرج البحرین اشاره کرده است.
وی افزود: در آیه ۵۴ «وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا» به خلقت انسان از ماء اشاره کرده و فرموده که خداوند کسی است که از آب، بشری آفرید که مقصود از آب میتواند منی یا آب طبیعی باشد، زیرا اگر آب نبود، حیاتی در کار نبود.
آیتالله هادوی تهرانی اظهار کرد: برای این بشر صهر و نسب قرار داد؛ گفتهاند صهر فامیلهای زن و نسب جانب شوهر است؛ علامه فرموده که مقصود از صهر تحریم و تحرم از ناحیه زن است؛ بنده معتقدم ممکن است مقصود از نسب، انتساب خونی و مقصود از صهر هم انتساب ازدواجی و سببی باشد.
استاد تفسیر حوزه افزود: خود خلقت و گسترش انسان و شاخهشاخه شدن و افزایش این شاخهها در نسلهای بعد نشانه قدرت و حکمت الهی است؛ همان طور که فرموده است: «وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا» خداوند قدرتمند است؛ بنده بارها عرض کردهام که اگر ما در همین امور اطراف و درون خود تأمل کنیم، بدون داشتن تخصص و دانش ویژه میتوانیم خدا را ببینیم و خدا نیاز به تحصیل فلسفی و کلامی و ... ندارد.
استاد حوزه اضافه کرد: اگر کسی در پدیدهها تأمل کند، به وجود خدای مطلق و علیم و رحمان و رحیم پی میبرد؛ و عالم، دفتری برای معرفت کردگار است؛ ما باید چشم بصیرت داشته باشیم تا این کتاب را بخوانیم، البته آنهایی که در دانشهای طبیعی متخصص هستند، باید بیش از دیگران و پیش از دیگران ایمان به خدا بیاورند، زیرا دانششان بیشتر است و اگر نمیبینند، مصداق «العلم هو حجاب الاکبر» است.
وی تصریح کرد: علم براساس روایات، «العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء» است، ولی اگر کسی محو علم شد و خدا در ورای آن ندید، خودش حجاب اکبر است و باعث میشود هرقدر دانشش بیشتر شود، خدا را هم کمتر ببیند.
استاد حوزه علمیه اضافه کرد: در آیه ۵۵ «وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْ وَكَانَ الْكَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا» به پرستش بتها اشاره کرده است؛ در اینجا این سؤال پیش میآید که این ماجرا چه ارتباطی به عصر ما دارد؛ بارها عرض شد که قرآن را نباید صرفاً به عنوان یک ماجرای تاریخی تفسیر کنیم، در این صورت چیزی از قرآن باقی نمیماند، قرآن یک حقیقت ساری و جاری است.
وی افزود: کسانی که باور دارند چیزهایی غیر از خدا در زندگی آنها مؤثر است، ولو اینکه شیعه ۱۲ امامی باشند، عقیده باطلی دارند؛ حتی اهل بیت(ع) هم بدون اذن الهی هیچ قدرتی ندارند؛ نبی اعظم که قاب قوسین را طی کرده هم من دون الله هیچ قدرتی ندارد و اگر قدرتی دارند، خدا به آنها عطا کرده است.
آیتالله هادوی تهرانی تصریح کرد: این تفکر که ائمه بدون قدرت خدا مستقلاً قدرت دارند، شرک است و شرک هم گناهی نابخشودنی است. خداوند فرموده هر گناهی را جز شرک میبخشد، در اینجا گرچه یک گناه(شرک) استثنا شده، اما مصادیق آن حداکثری است، زیرا کیست که واقعاً «لا حول ولا قوة الا بالله» را قبول داشته باشد؛ گفتن آن آسان است، اما باور کردنش دشوار است.
آیتالله هادوی تهرانی با بیان اینکه انسان خودش مسئول اعمال خود است، اظهار کرد: کافر و مؤمن همه تحت ربوبیت خدا هستند و افعال کافران هم فعل خداست، اما به معنای نفی مسئولیت از فرد کافر نیست؛ اعمال تابع اراده است و خود انسان باید پاسخگوی عملش باشد و خدا در برابر هیچ کسی پاسخگو نیست.
استاد حوزه علمیه اظهار کرد: متأسفانه فرهنگ زشتی که در جامعه رواج زیادی دارد، فرهنگ چاپلوسی است؛ البته اگر واقعاً انسان به کسی علاقه دارد، بیان فضائل اشکال ندارد، اما چاپلوسیهای آشکاری که نشانه علاقه یک فرد به دیگری نیست و برای ذینفع شدن دیده میشود، مصداق بارز همان فرهنگ شرکآلود جاهلی است.