به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز، اول مهرماه در ادامه مباحث تفسیری سوره فرقان گفت: در آیه ۵ «وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا» فرموده است که آنها یعنی کفار، قرآن را به اساطیر اولین تشبیه می‌کنند که پیامبر خودش می‌نوشته است. البته این سخنان در مورد دین و قرآن مختص آن زمان نیست و امروز هم برخی بر زبان می‌رانند.
 
وی افزود: امروز هم بشر با همه ادعای علمی خود که در برابر یک ویروس کوچکی مانند کرونا گرفتار و ناتوان شده است، حاضر نیست سخن قرآن و دین را بشنود؛ ویروسی که نشان داد دانش بشر محدود است، همان طور که برخی مانند دانشمندان فیزیک رسماً اعلام کرده‌اند دانش ما از عالم، ۵ درصد تا ده درصد بیشتر نیست و از ماده تاریک هیچ خبری نداریم.
 
آیت‌الله هادوی تهرانی اضافه کرد: کسانی قرآن را اسطوره می‌نامیدند که مشتی عرب جاهلی در جزیره‌ ظلمت محض به لحاظ تمدن و فرهنگ بودند؛ در این سرزمین، خداوند پیامبر را مبعوث کرد، پیامبری که نوح باید شاگردی او را بکند، زیرا فاصله مقامی پیامبر با انبیاء دیگر بسیار زیاد است، چه رسد به افراد معمولی؛ بنابراین اینکه امام علی(ع) با آن عظمت فرمود: «انا عبد من عبید محمد» تعارف نیست و بیان عظمت است.
 
پیامبر با نرمخویی به هدایت چنین امتی پرداخت و با این حال می‌گفتند که قرآن، اساطیر الاولین است که پیامبر آن را نوشته و جمع‌آوری کرده و بر او املاء می‌شود؛ امروز هم چنین برخوردهایی با حقایق می‌شود. خداوند در آیه ششم به آن پاسخ داد که «قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا» یعنی بگو این قرآن را کسی فرستاده که از اسرار آسمان آگاه است.
 
استاد سطح عالی حوزه ادامه داد: این هم از رحمت الهی است که انبیاء را با این عظمت فرستاد تا مایه هدایت باشند، ولو اینکه بسیاری از مردم به انکار پرداختند و سبب رنج و دشواری برای آنان شدند؛ این مسئله به ما می‌آموزد که اگر از سوی برخی افراد مورد شماتت و سرزنش قرار گرفتیم، بتوانیم بپذیریم و تحمل کنیم. البته ما تا ذره‌ای سختی و فشار می‌بینیم، زبان به اعتراض می‌گشاییم و از خدا شکایت می‌کنیم، ولی انبیاء این همه مورد فشار و اذیت بودند و دم بر نیاوردند.
 
وی با بیان اینکه امروز گرفتاری ما این است که درگیر لفظ هستیم و کمتر عمل می‌کنیم، اظهار کرد: در آیه هفتم این سوره فرمود «وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا» که کافران می‌گفتند این پیامبر کیست که مانند بقیه غذا می‌خورد و در بازار راه می‌رود؛ چرا فرشته‌ای همراه او نیست تا انذار کند؛ چرا به او گنج و باغ میوه نمی‌دهند. امروز هم این تصور وجود دارد و حتی برخی از ما حوزوی‌ها هم فکر می‌کنیم عارف و سالک کسی است که باید رفتارهای خاصی داشته باشد. به همین دلیل یک عده دکان باز کرده و برخی افراد ساده‌لوح را به سمت خود جذب می‌کنند.
 
استاد سطح عالی تفسیر حوزه بیان کرد: نوع دکان‌دارها اهل معرفت و سیر و سلوک نیستند، چون کسانی که اهل این مسئله هستند، دنبال داد و فریاد نیستند؛ حتی انبیاء هم مأموریت برای گفتن ندارند، مگر آنکه رسول هم باشند و وظیفه رسالت داشته باشند. بنابراین اگر انبیاء ارتباط خاصی با خدا دارند، به معنای آن نیست که رفتارهای متعارف انسانی مانند خوردن و پوشیدن و خرید کردن و .. را نداشته باشند.
 
وی اظهار کرد: پیامبر به جایی رسید که ملک مقرب نرسید و مقامی دارد که همه انبیاء پشت سر او هستند، ولی همین پبامبر مانند بندگان می‌نشست و مانند بندگان غذا می‌خورد و همانند سطح پایین جامعه زندگی می‌کرد.
 
استاد تفسیر حوزه تصریح کرد: عده‌ای همراه پیامبر بودند، ولی به ایشان ایمان نیاوردند، چون تصورشان این بود که این هم فردی مانند ما هست که امروز دنیا به کام اوست و قدرتی دارد و منافع ما در این است که کنار او باشیم؛ اوحدی از افراد پیامبر را آن هم به قدر معرفت خودشان شناختند.
 
هادوی تهرانی بیان کرد: بارها بیان کرده‎ام تصوری که ما از امام زمان داریم، وجود خارجی ندارد و آن امامی که وجود دارد و منشأ فیض عالم است، آن طوری نیست که ما تصور می‌کنیم؛ الان مثلاً مردم فکر می‌کنند امام زمان زیبایی خیلی خاص و چشم و بینی و قد عجیب و غریبی دارد که برخی وعاظ و مداحان بیان کرده‌اند.
 
وی افزود: امام زمان در ظاهر همانند بقیه افراد معمولی هستند که رفتارهای انسانی مانند بیمار شدن، خوابیدن، فعالیت کردن و ... را دارند، ولی عصمت و ارتباط با خداست که ایشان را متمایز کرده است.
 
استاد حوزه علمیه در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا خواندن دعای سلامتی و اذکار فرج امام زمان(عج) واجب است؟ تأکید کرد: اعتقاد به امام زمان ضرورت مذهب شیعه اثنی عشری است؛ اینکه خواهان فرج حضرت باشیم، وظیفه همیشگی و هر لحظه ما هست، اما اینکه لفظاً واجب باشد که لفظ «عجل فرجه» را بگوییم و دعای سلامتی امام را بخوانیم، دلیلی شرعی برای آن نداریم.