فرمود اگر معرفت نباشد، ضلالت در پی خواهد آمد.[1] بنابراین مهم‌ترین وظیفۀ ما کسب شناخت و معرفت است و ماه رمضان فرصتی است برای ارتقاء معرفت. سعی کنیم در این فرصت در مجالسی شرکت کنیم و در حالتی باشیم و از سخن کسانی بهره ببریم که معرفتمان را افزایش دهد تا سرمایه برای ارتقای ایمان ما باشد.[2] این فرصت را از دست ندهیم که اگر از دست دادیم، جز پشیمانی و حسرت چیزی به دنبال نخواهد داشت و این پشیمانی و حسرت در روز قیامت سخت‌ترینِ عذاب‌هایی است که انسان‌ها با آن مواجه می‌شوند.[3]
برگرفته از کتاب توشه ای از رمضان، تألیف آیت الله هادوی تهرانی
[1]. عن زرارة قال سمعت أبا عبد الله ـ علیه السلام ـ يقول: … إذا أدركت هذا الزمان [ : أی زمان الغیبة] فادع بهذا الدعاء: اللهم عرفني نفسك فإنك إن لم تعرفني نفسك لم أعرف نبيك اللهم عرفني رسولك فإنك إن لم تعرفني رسولك لم أعرف حجتك اللهم عرفني حجتك فإنك إن لم تعرفني حجتك ضللت عن ديني. (الغيبة للنعمانی، ص 166)
[2]. قال رسول الله ـ صلى الله عليه و آله ـ : الإيمان إقرار باللسان و معرفة بالقلب و عمل بالأركان. (الأمالي للصدوق، ص 268)
[3]. در قرآن کریم از روز قیامت به یوم الحسرة یاد شده است؛ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ في غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُون. (مریم ، 19)