دو دهۀ ماه مبارک رمضان پشت سر نهاده شد. در واقع دو دهه از ضیافت گذشته است و نوبت به دهه‌ای رسیده است که رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ آن را به اعتکاف،[1] شب زنده داری و به توجه خاص می‌گذراندند. به ما توصیه شده است در این دهه که توجه بیشتری کنیم به اینکه در چه ماهی هستیم و چه فرصتی در اختیارمان قرار گرفته است و از این فرصت بهره ببریم.[2] این شب‌ها را به بطالت و جهالت و غفلت نگذرانیم.
به هرزه بی می و معشوق عمر می‌گذرد * بطالتم بس از امروز کار خواهم کرد[3]
در این شب‌ها دعاهای خاصی وارد شده است که با توجه به مضامین آن‌ها می‌توانیم از این دهۀ آخر بهره‌مند شویم.
برگرفته از کتاب توشه ای از رمضان، تألیف آیت الله هادوی تهرانی
[1]. عن أبي عبد الله ـ علیه السلام ـ قال: كان رسول الله ـ صلى الله عليه و آله ـ إذا كان العشر الأواخر اعتكف في المسجد … . (ر.ک: الكافي، ج 4، ص 175: باب الاعتكاف)
[2]. با مراجعه به روایات، درمی‌یابیم برای خصوص دهۀ آخر رمضان علاوه بر دعاها و اعمالی که برای همۀ ایام رمضان وارد شده است، دعاها و اعمال دیگری نقل شده است و نیز محدثین در کتب حدیث و ادعیه بابی مخصوص در اعمال و ادعیۀ این دهه تعبیه کرده‌اند و این همه، خود ترغیب بیشتر به ارتباط خدا ـ تبارک و تعالی ـ را در این دهه نسبت به دو دهۀ دیگر می‌رساند. (ر.ک: الكافي، ج 4، ص 160: باب الدعاء في العشر الأواخر من شهر رمضان و طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 2، ص 628: باب دعاء العشر الأواخر و ص 635: فصل في الاعتكاف في العشر الأواخر من شهر رمضان و غير ذلك)
[3]. دیوان حافظ.