شب قدر، شب علی بن ابیطالب ـ علیه السلام ـ هم شده است. بزرگواری که حیاتش برای بشریت نعمت بود و شهادتش هم برای مؤمنین نعمت خاص شده است. از این سفرۀ الاهی که در ماه مبارک رمضان پهن شده است، مسلمین بهرۀ خاص میبرند و محبان و شیعیان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ بهرههای خاصتری دارند. اگر فرمود شهدا زندهاند،[1] اولیاء به طریق اولی زندهاند و اگر شهدا حاضر و ناظرند، اولیاء به طریق اولی حاضر و ناظرند و أئمه و امیر المؤمنین ـ علیهم السلام ـ حضورشان و نظرشان به یقین از همۀ آنها بالاتر و گستردهتر است.[2] حال اگر محبت امیر مؤمنان ـ علیهم السلام ـ در دلهای ما باشد، یک ارتباط قلبی بین ما با آن بزرگوار در شب قدر پیدا خواهد شد.
برگرفته از کتاب توشه ای از رمضان، تألیف آیت الله هادوی تهرانی
[1]. وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون. (آل عمران 169)
[2]. لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاس. (الحج، 78)؛ وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهيدا. (البقرة، 143)؛ فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهيدا. (النساء، 45) و همچنین رجوع کنید به : الكافي، ج 4، ص 190ـ192.