مراقبه زمان ندارد. در همۀ اوقات زندگى بايد مراقب اعمال خودمان باشيم.[1] بايد دائم حساب کنيم که واقعاً آنچه کرديم تا چه حد درست بود و تا چه حد اشتباه. هر جايى که پى برديم اشتباهى رخ داده است، همان موقع تصميم بگيريم که جبران کنيم؛ هر چند ارادۀ ما آن قدر قوى نباشد و احتمال ‏دهيم که باز هم پاى ما بلغزد.[2]

گفت یا رب بارها برگشته‌ام * توبه ها و عهدها بشکسته‌ام

توبه‌ام بِپذیر این بار دگر‌ * تا به بندم بهر توبه صد کمر[3]

مهم آن است که وقتی توجه پيدا مى‏کنيم، همان لحظه تصميم بر جبران بگيريم و واقعاً عزم بر ترک اشتباه داشته باشيم[4] و از خدا ـ تبارک و تعالی ـ بخواهيم که به ما کمک کند تا بتوانيم جبران کنيم.