گروه حوزه‌های علمیه: استاد تفسیر حوزه علمیه با بیان اینکه قرآن علم تنزل یافته خداوند است به شبهه‌ای در مورد رابطه طول عمر پیامبر(ص) و نزول قرآن پاسخ داد.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله هادوی تهرانی روز ۱۳ شهریور ماه در تفسیر سوره مبارکه زمر گفت: علمای شیعه، بسم‌الله را جزء سوره می‌دانند اگرچه در شماره‌گذاری آیات قرآن، بسم‌الله به عنوان آیه اول لحاظ نمی‌شود.

وی با اشاره به آیه اول این سوره افزود: تنزیل قرآنی تدریجی و انزال آن دفعی بوده است که در سوره مبارکه «قدر» نیز بر آن اشاره شده است. از این‌رو قرآن دو مرتبه یعنی یکی به صورت یکباره و دفعی و دیگری تدریجی در طول ۲۳ سال بر پیامبر(ص) وحی شده است. 

هادوی تهرانی با طرح این سؤال که برخی می‌گویند اگر پیامبر مدت عمر بیشتری داشتند قرآن نیز طولانی‌تر می شد بیان کرد: این تعبیر به یک معنا اشتباه و به یک معنا درست است؛ یعنی اگر پیامبر ۴۶ سال زندگی می‌کردند قاعدتا بیست و سه سال دوم فاقد نزول آیه نبود و وحی متوقف نمی‌شد که البته به این معنا، درست است ولی از طرفی اگر این معنا تلقی شود که خداوند از مدت عمر پیامبر(ص) مطلع نبوده است، لذا همین طور مطالبی را فرموده است؛ این برداشت غلط است و برخی افراد خیال‌پردازی‌های کودکانه خود را در قالب این نوع مطالب و به نام مسایل علمی مطرح می کنند.

استاد تفسیر حوزه عنوان کرد: اگر پیامبر اکرم(ص) ۲۳ سال دیگر هم زندگی می‌کرد قرآن و جلدی اضافه نمی‌شد و این طور نیست که بگوییم قرآن چند جلد دیگر هم دارد ولی چون پیامبر(ص) وفات کرده است آن را نداریم. البته این توهم ناشی از این است که فرد مطرح‌کننده معتقد است که آیات قرآن کلام خود پیامبر(ص) است که به صراحت این مطلب را در کنفرانسی عنوان کرد، در حالی که تک‌تک کلمات قرآن، وحی است و هیچ کلمه‌ای هم از ناحیه پیامبر(ص) نیست.

وی تاکید کرد: به تعبیر مرحوم شاه‌آبادی بزرگ قرآن علم خداست که به این مرتبه تنزل کرده است.

وی همچنین در تفسیر سوره مبارکه «ص» گفت: در مورد حروف مقطعه اقوال زیادی وجود دارد و علامه طباطبایی آن را رمزی میان پیامبر(ص) و خدا می‌داند و برخی روایات نیز آن را تایید می‌کند.

وی افزود: البته نظریه دیگری وجود دارد که بنده نیز تمایل بیشتری به آن دارم این است که این حروف رمزی نیست بلکه اشارت به این است که با همین حروفی که شما سخن می‌گویید ما با همین حروف قرآن را به عنوان معجزه عظیم نازل کردیم.

این استاد دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم با اشاره به آیه اول این سوره «ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ» عنوان کرد: برخی مانند فخررازی قسم در آیه اول را تعبیر کرده‌اند که قسم بر صادق بودن قول پیامبر تاکید دارد؛ علامه طباطبایی نیز در مورد این آیه فرموده است از اینکه به قرآن ذی الذکر قسم خورده و اضراب به عزة و شقاق کرده معلوم می‌شود، مقسم‌علیه چیزی دارد که کفار زیر بار آن نمی‌روند و آن مسئله نبوت و رسالت پیامبر(ص) و منذر بودن ایشان است.

هادوی تهرانی ادامه داد: این دو احتمال ذکر شده به یکجا یعنی صدق رسول الله(ص) بازگشت دارد.

دفتر آیت الله هادوی تهرانی

--------------------------

لینک مرتبط: ایکنا