بسم الله الرحمن الرحیم

با نهایت تأسف و تأثر خبر رسید «صاحب الحياة بدرود حیات گفت»  جناب آقای محمدرضا حکیمی رحمة الله علیه ادیبی توانمند و اندیشمندی نوگرا بود. نویسنده ای پرکار و خوش سلیقه که اندیشه های کهن را در قالبی روزآمد عرضه می کرد و به سرانگشت بلاغت و فصاحت غبار از چهره ی ارزش های فراموش شده می زدود. 
او عالمی زاهد و تلاش گری بی ادعا بود و در روزگاری که جاهلان پر ادعا به افسون خلق در صحنه‌ها مشغولند، او در خلوتی روشن از عشق به ابطال این سحرها دلگرم بود. مصاحبتش بی نهایت دلنشین و سخنش گرم و آتشین بود. 

این‌جانب ارتحال غم انگیز این آشنای سال های دور  را به خاندان مکرم حکیمی و بازماندگان به‌ویژه برادر بزرگوار ایشان و نیز به همه‌ی دوستان و علاقه‌مندان آن مرحوم تسلیت عرض می‌کنم و برای تمام بازماندگان محترم صبر جميل و اجر جزیل از درگاه ایزد بی بدیل خواستارم. خدایش بیامرزد و با محمد وآل محمد عليهم السلام محشور فرماید.

مهدی هادوی تهرانی
اول شهریور 1400
آشیانه آل محمد عليهم السلام